Met regelmaat hoor ik dat sommige mensen mij niet โvolgenโ of dat ik een andere taal lijk te spreken. Het is niet altijd concreet voor een ander, niet zichtbaar, tastbaar of voelbaar. Niet onderbouwd genoeg, want ik kan niet ALLE bronnen ‘benoemen.’ Dus ben ik geduldig en blijf ik (authenticiteit) trainen, opdat het me ergens toe leid wat toe-komst IS
Reflect-Leren ยฉ A.Lubbers
ยฉBlijf-AL.nl
Toekomst in “participatie”
Feb, 2020
Deze blog is een reactie op een vraag naar (hedendaagse) ideeรซn tot authentiek participeren. Een uitnodiging van Chris Jongema, met een vraag over hoe ik een voedingsbodem zie voor de participatiesamenleving, nadat hij, op zijn beurt, met een participatielezing kwam van Jos van der Lans.
De dag dat Chris mij uitnodigde te reageren, zat ik in mijn pauze op het werk; binnen een antroposofisch geรฏnspireerde zorg-collectief. Ik had kort een onderwerp van ambulantisering en vereenzaming aan het licht gebracht, naast een netwerk of keten van zorg, waarde van gemeenschap en acceptatie in een wijk. Een dag eerder had ik ook al perspectieven en vormgeving gedeeld met Arjen P van Leeuwen, die mij zijn nieuwe publicaties overhandigde, o.a.: โParticipatieverhaal halen.โ
Potentiรซle “Zelfstandigen”
Samenlevingsopbouw is voor mij samengevat innoveren, vernieuwen en vooral co-creรซren. Door een kunstzinnig schetsen met perspectieven en visualiseren van toekomst-beelden, ben ik zelf OOK nog aan het ‘vertalenโ (evenals overheden e.d.) Wat men immers nog niet ziet of ervaart is nog niet of kan gecreรซerd worden. Dan is het een kunst een netwerk te vormen en men mee te krijgen in je verhaal, visie of (werkbare)vorm. Noem het solidair of verbindend. Geef het een naam, een ding, be-leid, echter gaat het nog steeds om de acties en processen i.p.v. resultaten (niet te verwarren met doelgericht werken). Authentiek Participeren!
Neo-liberaal?
Neo zegt vernieuwend. Liberaal = Vrij (heid). Hedendaags is het denken…
Dus vernieuwende, vrije denkers zijn gewenst. Echter zit het Heden niet alledaags in ons denken qua ‘vernieuwen.’ Vrijheid is meer direct in het heden (qua keuze of controle) om een actie te doen of checken. Het denken zoals ik dit hier bedoel is dan eerder richting mind-sight (zoals: Siegel). Durf te spelen, te lerenโฆ NU en NU en NU (zoals Henry David Thoreau appelleerde richting:)
Sociale Hervormers
Opnieuw authentiek participeren!
Aangaande een business of bedrijf dient men, naar voorbeeld, 1 ‘doel-groep’ te kiezen in plaats van meerderen, met een motto: ken uw “markt,” vertalend als: ken uw “waarde.” We zijn bezig geweest met een creรซren van expertises in plaats van co-creatie en toch wordt gevraagd naar flexibiliteit met oog op inzetbaarheid.
Met een huidige focus op participatie gaat het ook nog vaak over “de burger,” een individu of ‘algemeen’ goed in plaats van samen-leving. We hebben de wens… Daarnaast wordt bijvoorbeeld weer gesproken/geschreven over inclusief, duurzaam (in lange termijn samen), holistisch of circulair (organisch) en lijken we te spelen met mogelijk-Heden. Men ‘weet’ het namelijk niet, echter is er nog altijd een ‘al doende leert men.’
Gemeentes verwijzen naar een gemeenschap, waarom dan steeds een benoemen van “de burger?” Gaat het hier om burgerschap, dan zie ik schappen met burgers voor me als een theatraal “publiek,” waar zit dan die part- icipatie? Zijn mensen echt deelgenoot (is er een samen, interactie), creรซren we een collectief? Gaat het over eigenaarschap of co-schappen? Hoe zien we โsamenโ markt en waarde? En dan nog zoek ik geen 1-duidigheid over interpretaties of de veelzijdigheid van een organisch (zelfsturend) geheel.
Voorleven gaat namelijk vooral met zijn allen en niet enkel: verander de wereld, begin bij jezelf. Je bent zelf degene die een stap zet & samen maken we het verschil of bereik je meer. Niet zozeer als concurrent. Eerder een con- ‘current:’ een constructief “Huidige,” door net een stapje extra in te zetten of verder te gaan. Te investeren en te trainen, te delen met eenโฆ NU en NU en NU.
We zijn als (lokale) gemeenschap dan een voeding (sbodem)
door
het voeden van elkaars waarden en kwaliteiten.
Zie ook: Sociaal | Kunst van een Mogelijk heden in talent?
#Sociaal Domein
โBlijf-AL wie je bent, in en naar het moment.โ
ยฉA.Lubbers
2 reacties op “Authentiek Participeren is actief her-vormen”
Hoi Agnes, ik wil toch nog (wat verlaat) reageren op jouw blog. Ik verzocht je de reageren op de participatielezing van Jos van der Lans omdat ik, bij het zien van zijn lezing, meteen aan jouw ideeรซn over sociaal werk moest denken. Je wilde een kind met een ondersteuningsvraag niet apart ondersteunen. Je wilde met het kind en tegelijk met de klas werken, meende ik van jou begrepen te hebben. Kortom, een participatiesamenleving creรซren rond het kind (in althans mijn invulling van jouw idee). Je reactie – waar ik nu dus op reageer – zet mij wat op het verkeerde been. Op een goede manier, hoor. Je komt namelijk niet met een uitgesproken idee, met een vastomlijnd beeld, wat ik min of meer verwachtte. Je komt met een verhaal, een vraag, hoe je mensen รผberhaupt meekrijgt in het samen vormgeven van iets. Tenminste, zo lees ik het. En je vraagt: wat is dat ‘samen’ dan. Ik denk overigens dat inclusief, duurzaam, holistisch en circulair op zichzelf wel duidelijke begrippen zijn. Maar zodra er macht opgelegd moet worden, kunnen woorden sleets worden. Ik denk dat overheden veel moeite hebben met het geven en maken van ruimte, met het niet iets opleggen. Maar misschien moeten ik hier ook niet teveel van de overheid verwachten. En eens op een nieuwe manier over ‘samen’ nadenken. Want ja, wat is dat precies?
Een verandering in perspectief op “samen,” mooi verwoord! Ik geloof inderdaad dat een individu en diens omgeving dynamisch op elkaar doorwerken. We leren van en met elkaar. Overheid gaat over een heden en ze vormen be-leid, richtingen van zijn/bewegen (wetten) en leefregels. Vaak zijn rollen niet altijd direct zichtbaar en vormen zich eerder ideeรซn of kaders. Men wil ergens neuzen eenzelfde kant op, vanuit verschillende wegen (zie bijvoorbeeld SDG’s), maar hoe is er contact met de buitenlijnen en degene die meer leven van moment tot moment? Buitenbeentjes zijn ze niet, tenzij we ergens onze eigen voeten voorbij gaan lopen…
Vaak roept een plan dan ook op tot een tempo/tijdslimiet. Het begint in mijn ogen juist eerst met de contactvormen, de personen in interactie met de omgeving, ritmisch bewegende in (eigen) tijd en (universele) ruimte.